Hollandalı bir Sanat öğrencisi, depresyonla yaşamanın gerçekten nasıl bir şey olduğunu gösteren güçlü bir fotoğraf serisi yarattı.
Laura, yeme bozukluğu, anksiyete ve depresyon nedeniyle hastaneye kaldırıldı.
Bir dizi siyah beyaz fotoğraf, bir psikiyatri koğuşunda hayatın gerçekte nasıl olduğunu gösteriyor.
Hollanda'nın Groningen şehrinde yaşayan 21 yaşındaki Laura Hospes, intihar girişiminin ardından bugün hala yaşadığı hastanede projesine başladı.
Birkaç ay öncesine kadar bir hayalim vardı ve bu hayalim kendi yaptığım portrelerle sergi ve fotoğraf kitabı yapmaktı. Kendimi öldürmeye çalıştıktan sonra hastaneye gittiğimde bu rüya acımasızca benden uzaklaştırıldı.
21 yaşındaki fotoğrafın duygularını ifade etmesine yardımcı olduğunu söyledi
Dizi artık dünya çapında beğeni topladı
Acımasız çevresine rağmen Amsterdam'da Fotoğrafçılık eğitimi alan Laura, hastanede yatarken kendini kendi portrelerini yapmaya zorladı ve bu deneyimi, şimdi dünya çapında görülen projesini oluşturmak için kullandı.
Laura, 'İntihar girişimimden gurur duymuyorum ama bu beni bugün olduğum gibi yaptı ve gerçek yanımı göstermek istiyorum' dedi. Sadece korkunç zamanda 'hayatta kalma' ihtiyacını hissettim.
Fotoğraf çekmek beni çok rahatlattı. Ağlayabiliyor, sinirlenebiliyor, dehşete düşebiliyordum ve bu duyguların etrafında gerçek hayatta gösteremediğim her şey oluyordu. Fotoğrafları paylaşarak ailem ve arkadaşlarım nasıl hissettiğimi görebiliyordu.
Zor zamanlar geçirdiğimi görmek elbette çok zordu ama en azından nasıl hissettiğimi biliyorlardı. Kendim olabildim ve bu yüzden daha az yalnız hissettim.
Laura bugün hala hastanede yaşıyor
Fotoğraf çekmenin kendisini daha az yalnız hissettirdiğini söylüyor
Laura'nın yaşadığı psikiyatri biriminden adını alan UCP-UMCG serisi, onun anksiyete ve depresyonla mücadelesine sert bir bakış. Psikiyatri koğuşlarında kapalı kapılar ardında neler olup bittiğini gösteren dizi, Laura'ya LensCulture'ın LensCulture Gelişen Yetenek Ödülleri'nde 2015'in yükselen en iyi 50 fotoğrafçısı listesinde bir yer kazandırdı.
Diziyi anlatırken şöyle diyor: Benim projem, ölümün eşiğinde olan bir kızla ilgili çok geniş bir fotoğraf seçkisi. Hastanede yaşadığım duygular çok bunaltıcı ve yoğundu ve bunu fotoğraflarda da görebileceğinizi hissediyorum.
Aslında projeyi sadece kendim ve kendimi ifade etme ihtiyacım için yarattım. Ama onları paylaştıktan sonra, birçok insanın Facebook'ta veya diğer sosyal medyada hayatlarındaki sadece mükemmel şeyleri gösterdiği gerçeğine biraz isyan ettiğimi de keşfettim. Zor hikayelere de izin verildiğini ve diğer insanlara hayatlarının daha az mükemmel unsurlarını paylaşmaları için ilham verdiğini göstermek istiyorum. Umarım aynı zamanda sevgi ve destek kazanırlar ve tekrar daha az yalnız hissederler.
'Dizi ölümün eşiğindeki bir kız hakkında, benim'
Proje, adını Laura'nın yaşadığı psikiyatri biriminden alıyor.
'Söylemek istediğim en önemli şey deli olmadığım'
21 yaşındaki çocuk, başlangıçta anksiyete, depresyon ve düzensiz beslenme nedeniyle hastaneye kaldırıldığı psikiyatri ünitesinde artık yatarak tedavi görmüyor ve evde uyuyabiliyor, ancak yine de her gün ortaya çıkması gerekiyor. Ama şöyle açıklıyor: Güne başlamak için bir ritme ihtiyacım var, aksi halde günlük programım dolu olmadığında hala yataktan kalkamıyorum.
Söylemek istediğim en önemli şey, ben deli değilim. Hastaneye düşen kimse deli değildir. Depresyon herkesin üstesinden gelebilir ve davranışlarınızın kontrolünü yavaş yavaş kaybetmek korkunç hissettirir. Bunu bir düşünün ve çevrenizdeki zihinsel sorunları nedeniyle sizinle iletişim kuramayan insanları düşünün.
Bu durumda olmayı ve çevrelerindeki insanlarla fazla iletişim kuramamayı tercih etmezler. Onlara sevginizi gönderin ve onlar hakkında düşündüğünüzü bildirin. Hastanede yatan bir kişinin alabileceği en müteşekkir mesaj budur.
