ADC Bar, 20:00, 13 Mayıs Pazartesi
El ilanı cesurca ilan etti, Kazanmanız önemli değil.
Evet, fena değil. büyüdü Evet Bakan tarafından eğitilmiş (çoğunlukla ayrıntılı küfürlerle) Onun Kalınlığı ve son zamanlarda mecbur Politikacının Kocası, siyaset hakkında kesin olarak bildiğim tek şey kazandığıdır meseleler .
Elbette, dün gece olacağını düşündüğüm sert politik hiciv değildi, ama kimin umurunda? Seyirci kesinlikle yoktu, genç ve yaşlı siyasi posterlerle özenle dekore edilmiş ADC barının etrafına tünedi.
Ve Westminster, feminizm, cinsel ve ırksal politikalar üzerinden atlanan bu akşam beni de çok eğlendirdi – açık konuşmak gerekirse, büyük bir başarıydı.
Justina Kehinde Oguneitan'ın şiirleri akşamı noktaladı: Birincisi, Chavs, komikti ve kelime oyunu ve espri için gelişen bir yetenek sergiledi, Dürüst Orta Sınıf Çocuklar özellikle favoriydi. Yine de, şiir on yıl çok geç görünüyordu. Kadın sünnetiyle ilgili sonraki yazısı için aynı şey söylenemezdi; hareketli ve şiddetli görüntülerle dolu, bu çok etkileyiciydi, ancak güzel bir şekilde aktarıldı.
Henry St-Leger Davey'nin Anonymous'u ilk kısa oyundu; Konu olarak biraz klişe ve biraz orijinal olmasa da diyalog parladı ve öncül bizi güldürdü. Oyun barı iyi kullandı ve Clementine Hollyer, düz yüzlü, aldatıcı çekicilikteki hüneriyle göze çarpıyordu.
Jubilee harikaydı: Yavaştan başlayarak, bu güzel bir şekilde inşa edildi ve ölü pan Ellen Robertson tarafından iyi kontrol edildi. Bölümler çok komikti, özellikle de homurdanan Alex Peppiatt, sonu bana çok ani gelse de. Bununla birlikte, genel olarak, son derece ustaca gerçekleştirildi.
Ed Eustace'in monologunun derinliğini ve anlamını anlıyormuş gibi yapmayacağım; kendi sözleriyle, arkadaşımın kafasının üzerinden uçtu ve kuşkusuz benim de hiçbir fikrim yoktu. Ancak performans nefes kesiciydi, tutku herkes için açıktı ve Eustace'in elektrik dağıtımı beni tamamen büyüledi.
Dışarıda bir Uzuvda, aksi takdirde mükemmel bir akşamın zayıf noktasıydı. Doğru, beni çok eğlendirdi, ancak T.V. ekibi eğlenceli bir şekilde tasvir edilmesine rağmen, politik bir hicivden çok bir yanlış anlama taslağıydı. Peppiatt, karakterini inandırıcı bir şekilde tasvir edemedi, ancak Rowley-Abel nefis bir şekilde hırpalanmış. İnkar edilemez derecede çekiciydi, ama asıl noktayı kaçırmış gibiydi.
Sonunda Poppy Damon'ın feminist monologu geldi. tarafından muhteşem bir şekilde gerçekleştirildi Sekme favori Octavia Sheepshanks, bu akşamın en yüksek noktasıydı. Harika kelime oyunları - Alabia'lı Lawrence ve Girls sadece rom içmek istiyor - çok, yazıdan etkilendim ve Sheepshanks'in farkında olmadan kendi feminist oyununu baltaladığı için seyircide dikişler vardı. Harika şeyler - jöle güreşinden söz edilmesi özellikle yankı uyandırdı.
Yani, iyi bir akşam; ancak bu gece yeni bir çığır açıldığı söylenemez. Hiçbir şey özellikle orijinal veya düşündürücü olarak göze çarpmadı, ancak eğlenceli, esprili ve bir akşam geçirmenin eğlenceli bir yoluydu.
